تا حالا خیلی شنیدیم که پیامبر برای تبلیغ اسلام چه زحمتی کشید و چه رنج هایی رو متحمل شد اما وقتی با اعراب آشنا شدیم،وقتی به محل جنگ های پیامبر رفتیم و وقتی غار حرا رو دیدیم شاید بیشترین جمله ای که گفته میشد این بود"پیامبر چی کشیده تا مردم اون زمانو آدم کنه!" و جمله هایی از این قبیل.
یادمه حدود ساعت 11 شب رسیدیم به کوه جبل النور و تازه میخواستیم بریم بالا تا برسیم به غار حرا،با اینکه شب بود و گرمای هوا خیلی کمتر از روز بود و تقریبا بیشتر راه پله،اما وقتی رسیدیم به غار به زخمت نفسمون بالا میومد!حالا فکر کنید پیامبر در اون زمان با اون سن و سال! و اون هم در گرمای روز هفته ای تقریا 3 بار به این غار میومدند،و یا وقتی یک سری از اعراب رو میدیدیم که از لحاظ فرهنگ واقعا عقب بودند(البته در خیلی موارد هم فرهنگشون از ما خیلی بالاتر بود مثلا در فرهنگ رانندگی)مثلا در فرهنگ نظافت شخصی و اجتماعی شاید یک مقدار پایین بودن!توی مسجدالنبی راحت میخوابیدن(خروپف و...)و خیلی موارد دیگه تازه احساس میکردیم آدم کردن این قوم از نوع جاهلش!اون هم در قرن ها پیش چقدر برای پیامبر سخت بوده!به طوری که میشه بدون اغراق کار پیامبر رو معجزه دونست.
یادش بخیر حدودا 2 روز تا سفر بیشتر نمونده بود،هم میترسیدم،هم استرس داشتم،هم خوشحال بودم هم... .اما بیشتر از یک چیز خوشحال بودم،اینکه قراره برم آدم شم،اینکه میرم کلا عوض میشم برمیگردم...
از جلسه آموزشی حج برگشته بودم خونه ساعت حدود 1 بود،داشتم یکی از کتابایی که تو جلسه داده بودند رو ورق میزدم اسم کتاب این بود"پله پله تا ملاقات خدا""راهنمای عمره دانشجویی،همشهری جوان" کتاب جالبی بود؛قسمت بندی خوبی داشت:مثلا قبل از سفر حواستان باشد که ...؛در مدینه حواستان باشد که...؛در مکه حواستان باشد که و ....
تقریبا همشو خوندم تا رسیدم به برگ آخر کتاب با سر تیتر "حرف آخر"؛یک کادر باز شده بود که بالای کادر بزرگ نوشته بود:"حج معجزه نمیکند" و زیرش این متن رو نوشته بود:
یا علی رفتم بقیع اما چه سود هرچه گشتم فاطمه انجا نبود
یا علی قبر پرستویت کجاست ان گل صدبرگ خوش بویت کجاست
هر چه باشد من نمک پرورده ام دل به عشق فاطمه خوش کرده ام
حج من بی فاطمه بیحاصل است فاطمه حلال صدها مشکل است
من طواف سنگ کردم دل کجاست راه پیمودم پس منزل کجاست
کعبه بی فاطمه مشتی گل است قبر زهرا کعبه اهل دل است
